زمستان 93 - بشارت حق

من انقلابی ام که سرم درد می کند

شعر خوانی مرتضی عابد پور لنگرودی در تجمع من انقلابی ام!

از باغ پسته گرچه نصیبی نبرده ایم

از سبز تا بنفش فقط حرص خورده ایم

کمتر شده است حوصله هاتان، مجالتان

بدجور سرد و گرم شده اعتدالتان

تدبیر اثر نکرد و فریاد میکشید

سیگارهای دوم خرداد میکشید

بازی برد-برد شما را کسی نبرد

یعنی شبیه ما احدی از خودی نخورد

ما روی شاخه ی خودمان هم تکیده ایم

سرهنگ های تازه به دوران رسیده ایم

سرهای انقلابی ما روی دارها

لبخند میزنند سیاست مدارها

برعکس خندهاش که اصلا ظریف نیست

با ما کسی حریف نبود حریف نیست

نه، اسم روزنامه ی ما حزب باد نیست

دیگر به آرمان شما اعتماد نیست

آمار میدهند به ما مختصات ها

که رو به راه تر بشود ارتباط ها

ما بی سواد، ما به جهنم ، نه به درک

ما مانده ایم و فحش شما بی ثبات ها

با ابن سعدها به توافق نمیرسیم

جز اینکه بسته تر بشود این فرات ها

از منطق چماق و هویج جنابتان

تا رویکرد قمه به دستی لات ها

با کدخدا قدم زدنت را شنیده ایم

ای کاش مستقیم شوند این صراط ها

من انقلابی ام که سرم درد می کند

با احترام به همه ی دیپلمات ها

طبقه بندی: من انقلابی ام

دوشنبه 93 بهمن 20 | نظر

کفش امام زمان (عج) را پینه نزد!

«بَلَى مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ وَاتَّقَى فَإِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ.» (آل عمران/76)
«آرى هر که به پیمان خود وفا نماید و پرهیزگارى کند، خدا پرهیزگاران را دوست دارد.»

داستان سید عبدالکریم کفاش

سید عبدالکریم کفاش شخصی بود که مورد عنایت ویژه امام زمان (عج) قرار داشت و حضرت دائماً به او سر می زد. روزی حضرت به حجره کفاشی او تشریف آوردند در حالی که او مشغول کفاشی بود. پس از دقایقی حضرت فرمودند: «سید عبدالکریم، کفش من نیاز به تعمیر دارد ، برایم پینه می زنی؟»
سید عرض کرد: آقاجان به صاحب این کفش که مشغول تعمیر آن هستم قول داده ام کفش را برایش حاضر کنم، البته اگر شما امر بفرمائید چون امر شما از هر امری واجب تر است، آن را کنار می گذارم و کفش شما را تعمیر می کنم. حضرت چیزی نگفتند و سید مشغول کارش شد.
پس از دقایقی مجدداً حضرت فرمودند: «سید عبدالکریم! کفش من نیاز به تعمیر دارد، برایم پینه می زنی!؟»
سید کفشی را که در دست داشت کنار گذاشت، بلند شد و دستانش را دور کمر مبارک حضرت حلقه زد و به مزاح گفت : قربانت گردم اگر یک بار دیگر بفرمایید "کفش مرا پینه می زنی" داد و فریاد می کنم آی مردم آن امام زمانی که دنبالش می گردید، پیش من است، بیایید زیارتش کنید !
حضرت لبخند زدند و فرمودند: «خواستیم امتحانت کنیم تا معلوم شود نسبت به قولی که داده ای چقدر مقید هستی.» (کتاب روزنه هایی از عالم غیب؛ آیت الله سید محسن خرازی)

طبقه بندی: امام زمان سیدعبدالکریم کفاش وفا به عهد

یکشنبه 93 بهمن 12 | نظر بدهید

ملاک برادری و وحدت اسلامی در قرآن

ملاک برادری و وحدت اسلامی در قرآن

ملاک برادری و وحدت اسلامی در قرآن

در موضوع وحدت بین مسلمانان و اخوت و برادری بین آنان، شاید بهترین آیه ای که بتوان از آن نام برد آیه 11 سوره توبه می باشد. در این سوره که در مقام بیان احوال مشرکین و نحوه مقابله با آنان است، از آیه 7 تا آیه 11 بحث پیمان بین مشرکین و مسلمانان را چنین بیان می کند:

اگر با مشرکین پیمانی بسته شد، تازمانی که آنها پیمان را مراعات می کنند، شما هم مراعات کنید اما بدانید که اگر همین مشرکین فرصتی پیدا کنند که بر شما غلبه داشته باشند این مرام و معرفت در احترام به پیمان رو نخواهند داشت و همه چیز را زیر پا خواهند گذاشت. اما در عین حال تا وقتی که مراعات می کنند شما هم مراعات کنید.

این دستور الهی مربوط به زمانی است که به مشرک بودن آنان یقین داریم. اما نقطه ی عطف اینجاست که در آیه 11 سوره توبه، با رویکرد رحمانی دین اسلام بیش از پیش مواجه می شویم. وقتی که خداوند چنین حکم می کند که اگر همین مشرکین توبه کردند و علاوه بر توبه زبانی، با عمل خویش (نماز و زکات) در زمره اسلام در آمدند، آنان دیگر نه تنها دشمنان شما نیستند بلکه برادران دینی شما به حساب می آیند. و از نظر دینی تمام شئون برادری دینی را نسبت به آنان باید رعایت نمود.

نکته قابل توجه دیگر اینست که برای حکم به برادر دینی بودن مشرکینی که توبه نموده اند چه ملاک هایی از جانب خداوند مورد توجه قرار می گیرد! 1. توبه 2. عمل به اسلام با نماز 3. عمل به اسلام با زکات. و همین برای برادری دینی کافی است.

فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّکَاةَ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَنُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ

پس اگر توبه کردند و نماز به جای آوردند و زکات دادند ، برادران دینی شما هستند ما آیات خدا را برای مردمی که از دانایی برخوردارند تفصیل می دهیم

با توجه به شرایط فعلی جهان و اینکه استکبار جهانی به دنبال تفرقه و تکفیر در بین مسلمانان است، رعایت اصولی که خداوند منان در کتاب آسمانی قرآن برای ما بیان کرده اند بیش از پیش مورد اهمیت قرار می گیرد.

حال که با این گفتار اندک محور و ملاک برادر دینی بودن روشن گردید، معلوم می شود که ضرورت رعایت اخوت اسلامی و دینی بین تمام مسلمانان چقدر حائز اهمیت و مورد تاکید خداوند می باشد. لذا معنا و مفهوم اخوت و برادری دینی را از زبان تفاسیر ذیل همین آیه برای شما نقل می کنم:

تفسیر المیزان:

و اما معناى" فَإِخْوانُکُمْ فِی الدِّینِ" مقصود از آن این است که بفرماید: در صورتى که توبه کنند با سایر مؤمنین در حقوقى که اسلام آن را معتبر دانسته مساوى خواهند بود.
و اگر در این آیه و در آیه" إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ- مؤمنان برادران یکدیگرند" مساله تساوى در حقوق را به برادرى تعبیر کرده براى این است که دو برادر دو شاخه هستند که از یک تنه جدا و منشعب شده‏اند و این دو در همه شؤون مربوط به اجتماع خانواده و در قرابتى که با اقربا و فامیل دارند مساوى هستند.
[برادر خوانده شدن مؤمنین در قرآن کریم به نحو مجاز و استعاره نیست بلکه آثارى بر آن مترتب است‏]
و چون براى این اخوت احکام و آثارى شرعى است، لذا قانون اسلام آن را یک سنخ برادرى حقیقى میان افراد مسلمین معتبر کرده است که عینا مانند برادرى طبیعى آثارى عقلى و دینى بر آن مترتب مى‏شود. بنا بر این، اگر قرآن این معنا را برادرى نامیده این نامیدنش بطور مجاز و استعاره نبوده است، بلکه یک نحوه برادرى جدى است هم چنان که رسول خدا (ص) بطورى که نقل شده است فرموده: مردم با ایمان نسبت به هم برادرند، و پائین‏ترین ایشان کارهایى که بعهده مؤمنین است در ذمه خود انجام مى‏دهند (یعنى مؤمنین تا جایى که بتوانند به هم کمک مى‏کنند) و همگى دست واحدى هستند بر علیه دشمن.

تفسیر نمونه:

تعبیر به ((اخوانکم فى الدین )) که در آیات بالا آمده است ، لطیفترین تعبیرى است که مى توان درباره مساوات افراد یک جامعه با محکمترین پیوندهاى عاطفى ، بیان کرد، زیرا روشنترین و نزدیک ترین پیوند عاطفى در انسان که از مساوات کامل برخوردار است ، پیوند دو برادر است .
ولى افسوس که شکافهاى طبقاتى و بتهاى قومى و نژادى بار دیگر این اخوت اسلامى را که مایه غبطه همه دشمنان بود از میان برده و برادران دیروز چنان امروز در برابر هم صف کشیده اند که باور ناکردنى است ، و گاهى آن چنان از یکدیگر کشتار مى کنند که هیچ دشمنى با دشمن خود چنین نمى کند، و این است یکى از اسرار عقب ماندگى امروز ما!

تفسیر اطیب البیان

(فان تابوا و اقاموا الصلوه و اتوا الزکوه فاخوانکم فی الدین و نفصل الایات لقوم یعلمون ):(پس اگر توبه کرده و نماز به پا داشتند و زکات دادند، پس برادران دینی شما هستند و ما آیات را برای گروهی که می دانند، شرح می دهیم )،منظور از توبه آنست که بسوی ایمان به خدا و آیات او برگردند و نماز را به عنوان بارزترین و مظاهر عبودیت بجای آورند و زکات را که از قویترین ارکان جامعه دینی است ، ادا نمایند، در این صورت آنها با شما تفاوتی ندارند و درست مانند شما هستند و برادران دینی شما محسوب می شوند و ما به این صورت آیات را برای گروهی که بدانند بیان می کنیم ، لذا قانون اسلام یک نحو برادری حقیقی بین مسلمین اعتبار کرده است که عینا مانند برادری نسبی آثاری عقلی ودینی برآن مترتب می شود،(انماالمؤمنون اخوه )(22)،(همانامؤمنان ،برادران یکدیگرند).

تفسیر مجمع البیان

برادرى در دین در این آیه، خداى پرمهر راه بازگشت و نجات را به روى آنان بازگذاشته و مى‏فرماید:
فَاِنْ تابُوا وَاَقامُوا الصَّلوةَ وَاتُوُا الزَّکوةَ فَاِخْوانُکُمْ فِى الدّینِ‏
پس اگر آنان از شرک و تجاوز دست کشند و راه توبه را پیش گیرند و به اسلام گرایش یابند و نماز را به پادارند و زکات و حقوق مالى خود را بپردازند، در آن صورت برادران دینى و عقیدتى شمایند و شما باید با آنان بسان برادران با ایمانتان رفتار کنید.

امید است که با وحدت اسلامی و جهانی مسلمانان، روند حرکت بیداری اسلامی منسجم تر و باسرعت بیشتری پیام اسلام و رحمانیت آن را به گوش جهانیان برساند تا مظلومین عالم با داد عدل خواهی به استقبال حکومت مهدوی حرکت نمایند.

مهدی مهدوی

93/11/5

طبقه بندی: قرآن وحدت اسلامی برادری دینی بیداری اسلامی مشرکین وحدت بین شیعه و سنی

سه شنبه 93 بهمن 7 | نظر بدهید

سبک زندگی اسلامی در کلام حضرت امیرالمومنین(ع)

چند حدیث در سبک زندگی اسلامی و همچنین روانشناسی خانواده از منظر اسلام، از مولانا حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام:

1. امام علی علیه السلام: کودکانتان را از چرک و چربی بشوئید که شیطان چرک و چربی را بو کند و هر جا که یاب وارد شود و سبب ترس کودکانتان در بستر خواب شود و دو فرشته نویسنده هم از کثیفی بدن در آزارند.

2. هر گاه خواستید ادرار کنید آن را با عجله و فشار بر بدن انجام ندهید که برای بدنتان مضر است و چون مدفوع نمودید محل مقعد را با آب سرد بشویید که بیماری بواسیر را از شما دور می سازد.

3. هر که بر خوردن شراب مداومت دارد دائم الخمر است خدا را به هنگام مرگ همچون بت پرست ملاقات می کند. حجر بن عدی پرسید یا علی (ع) دائم الخمر کیست؟ فرمود: آنکس که هر وقت شراب بیابد و در دسترس او باشد، بنوشد.

4. هر کس به هنگام رفتن به بستر خواب، سوره قل هو الله احد را بخواند، خدای متعال پنجاه هزار فرشته بر او بگمارد تا او را تا صبح پاسبانی کند.

5. شستن دست پیش از غذا و بعد از آن سبب فزونی روزی است (چون وقتی دست پاک باشد موقع خوردن غذا، انسان مریض نمیشود و پولش در راه دوا و درمان مصرف نمی شود) و گرفتن ناخن مانع بزرگترین دردها مثل خوره و جزام است.

6. هیچ کدام از شما به هنگام خواندن نماز در حال ایستاده، دستانش را بروی هم نگذارد که این عمل کار مجوس برای احترام به پادشاهان بود و باطل کننده نماز است.

7. هر کس چشمش درد می کند دستانش را بر چشمانش گذاد و آیه الکرسی به بخواند وقبلا هم معتقد باشد که با این کار درمان می شود به راستی درمان می شود ان شاء الله.

8. هر که بسیار خطا و گناه کند کم شرم شود و هر که کم شرم باشد ورع اش کم شود و هر که ورعش کم شود دلش مرده است و هر که دلش بمیرد به دوزخ رود.

9. چهره و صورت هر فردی از درون و باطن او خبر می دهد.

10. خوراکتان را با خوردن نمک آغاز کنید و با خوردن نمک پایان دهید. که اگر مردم خاصیت نمک را می دانستند آن را بر پادزهر ترجیح می دادند و هر که غذایش را با نمک آغاز کند خداوند هفتاد درد را از او دور سازد که جز خدا کسی آنها را نداند.

آدرس تمامی احادیث از کتاب شریف تحف العقول می باشد.

طبقه بندی: سبک زندگی تحف العقول روانشناسی اسلامی

جمعه 93 بهمن 3 | نظر بدهید

سفاهت سیاسی

هو الحکیم

سفاهت سیاسی

بخش منتخب از مقاله ذیل:

در ماجرای اخیر مجلس شورای اسلامی و تعطیلی مجلس با نطق دکتر علی مطهری می توان گفت: مجلس شورای اسلامی باید سعه صدر بیشتری از خود نشان می داد و همانطور که نمایندگان ملت حق سخن گفتن و اظهار نظر دارند، حق مخالفت با نظرات و استدلال های یکدیگر را نیز دارند. اما این فضا باید در شان نظام اسلامی و مجلس شورای اسلامی بوده و تعامل منطقی و مستدل در آن حکمفرما باشد.

همچنین حق سخن گفتن و اظهار نظر و عقیده در بین نمایندگان کاملا امری قانونی و مبتنی برقانون اساسی می باشد. اما لازم به ذکر است که پذیرفتن قانون اساسی مقدم بر نماینده ملت بودن است و دفاع از حریم نظام اسلامی به هر نحوی وظیفه نمایندگان جمهوری اسلامی است. اظهار نظر دکتر علی مطهری نسبت به حصر سران فتنه به خودی خود دارای اشکال نیست اما از آن جا که در گذشته این سخنان را تکرار نموده و از جایگاه های مختلف پاسخ مناسب و دلایل قانونی حصر را شنیده است و نیز مقام معظم رهبری در بیانات خود پاسخ داده اند و با توجه به حاکم بودن تصمیمات شورای امنیت ملی بر تمصیمات مجلس و.. می توان گفت تکرار اظهار نظر مخالف قانون و منویات نظام اسلامی که در چهارچوب قانون و رأفت اسلامی میباشد، نسبت به حصر سران فتنه یکی از دلایل حاکی از سفاهت سیاسی نامبرده و مقابله تلویحی با قانون می باشد.

چندیست که در صدد هستم نسبت به این موضوع که آیا در سیاست هم مفهوم "سفیه" مصداق پیدا می کند یا نه، مطلبی بنویسم. و در این روزهای اخیر با توجه به اظهارات جناب آقای علی مطهری، تصمیم راسخ بر تبیین این مفهوم در عالم سیاست گرفتم. روشن و مبرهن است که حق تحلیل و اظهار نظر در خصوص مباحث جاری نظام و کشور از خواسته های مقام عظمای ولایت حضرت امام خامنه ای (حفظه الله) می باشد. در این مقال تنها طبق اظهارات و سابقه تاریخی برخی افراد بر وجود مفهوم "سفیه" در عالم سیاست و همچنین وجود مصادیقی در گذشته و حال اشاره خواهم کرد.

سفیه در لغت به معنای کم خِِرد و کم شعور و سَبُک عقلی می باشد و در فقه و احکام اسلامی نیز کاربرد دارد. مراد از سفاهت در کلمات فقها، سبک عقلى و کم خردی نسبت به حفظ مال است. بنابر این، در فقه به کسى سفیه گویند که به جهت سبک عقلى فاقد حالت و ملکه حفظ مال است و در نتیجه اموالخود را به مصارفى غیر عقلایی مى‏رساند و آنها را به هدر مى‏دهد و در معاملاتش مصلحت اندیشی ندارد و به راحتى فریب مى‏خورد و در به دست آوردن مال و هزینه کردن آن، شیوه و روشى جداى ازشیوه عقلا دارد.(1)

اگر از قاعده تنقیح مناط یا الغای خصوصیت (2) استفاده کنیم و مفهوم کلی سفیه را اخذ کنیم و در موضوعات غیر فقهی نیز به کار ببریم می توان سفیه را در موضوعات دیگر نیز معنا و طبق آن مصادیقش را شناسایی نمود. البته حکم برخورد با سفیه در موضوعات غیر فقهی را باید علمای دین و مراجع جامع الشرایط و حاکم اسلامی با توجه به شرایط او و شرایط زمان و مصلحت موجود تعیین کند که ما در این خصوص وارد این حیطه نخواهیم شد.

بجای سفیه در سیاست می توان از عبارت "عدم کفایت سیاسی" استفاده نمود. اما باید به این نکته توجه داشت که عدم کفایت سیاسی خیلی کلی بوده و یکی از علل آن می تواند سفاهت سیاسی باشد.

رفع شبهه

تبیین معنای سفاهت به معنای بی احترامی و هتک حرمت به اشخاص حقیقی و حقوقی نبوده و نقل مصادیق رفتار اجتماعی و سیاسی از آن جهت که بصورت علنی واقع شده است و با توجه به دارا بودن ملاکات سفاهت، نیز به عنوان توهین تلقی نمی شود. لذا این قبیل تعیین مصادیق فقط از حیث کفایت یا عدم کفایت سیاسی است و دلیلی بر وجود سفاهت در امور و موضوعات دیگر در اشخاص ذکر شده نمی باشد.

خطر وجود سفیه سیاسی

خطری که همواره از جانب سفیهان سیاسی نظام های اسلامی را تهدید می کند، محدود به انقلاب اسلامی ایران نبوده بلکه از زمان ائمه اطهار علیهم السلام این معضل اجتماعی-سیاسی وجود داشته است که در کلام ائمه اطهار علیهم السلام اخطار و هشدار نسبت به این موضوع به برخی حاکمان و مسئولین در سرزمین های اسلامی داده شده است.

ولایت گریزی، انحراف در مسیر حرکت اسلامی، انحراف در نظام اسلامی، ایجاد تفرقه و شبهه پراکنی، آب در آسیاب دشمن ریختن، برآورده کردن خواسته های دشمنان نظام اسلامی، نقش بر آب کردن سیاست های داخلی و عدم توفیق نظام اسلامی، ایجاد مشکلات بزرگ و شکاف اعتقادی و سیاسی در بین مردم، سقول نظام اسلامی، بد بینی مسلمانان و اقشار مردم نسبت به مسئولین و نظام اسلامی، از دست دادن یکپارچکی و وحدت اسلامی و... را می توان از برخی خطرات وجود سفاهت سیاسی در بین مسئولان یک نظام اسلامی قلمداد کرد.

امام حسین علیه السلام با تبیین جایگاه فساد و بی کفایتی و هرزگی یزید در مقام خلافت، و با حرکت تاریخی خود در مقابل عده ای که قصد حکومت بر مردم و تاراج اسلام و ارزشهای اسلامی را داشتند، به نوعی سفاهت سیاسی آنان را گوشزد نمودند.

نامه امام سجاد علیه السلام به محمدبن مسلم زهری(3) یکی از موارد اعلام سفاهت سیاسی نسبت به یکی از مسئولین می باشد. در فرازی از این نامه آمده است:« تو (خطاب به شهاب زهری) باید بدانی کمترین چیزی را که پوشاندهای و سبکترین باری که برداشتهای این است که ترس و وحشتی را که ظالم (از عواقب بیداد و ستم) دارد ... از میان بردهای و راه ستم را برای او هموار کردهای ...؛ مگر نه این است که تو را به سوی خویش میخوانند، تو را محور آسیای ظلمشان میکنند...؛ مگر تو را پلی برای عبور به اهداف خویش قرار ندادند؟ مگر تو نردبان گمراهی آنان نشدهای که جاهلان ساده لوح را به دام میکشند؟ به وسیل? تو عالمان را مشکوک میسازند (و مردم گمان میکنند، هم? عالمان مانند تو درباریاند)... آنان در برابر این همه خدمت تو چه چیزی به تو پرداختند و چقدر بی ارزش است، آن چه به تو میدهند، در برابر آن چه از تو میگیرند و چه چیز کم بهایی نصیب تو شد»(4)

در تاریخ معاصر ایران نیز از توافق و قرارداد ننگین ترکمنچای به عنوان یک عمل سفیهانه سیاسی نام برد. همچنین حرکت کلی نظام پهلوی در ایران را که بر اساس وابستگی کامل به نظام سلطه ی غرب و بی توجهی به مردم و خواسته های آنان و خراج و مالیات خارج از عرف و منطق از مردم در عین فقر و تنگدستی آنان برای خوش گذرانی و اشرافی گری مسئولین کشور، و در گیر فساد مالی و اخلاقی و حتی جنسی شدن بالاترین مسئولا ن کشور و خانواده های آنان را نیز می توان مصادیقی برای عدم کفایت سیاسی آنان نام برد. که این مهم در سخنان مقام معظم رهبری در 17 دی 1393 بصورت واضح تبیین گشت.

برخورد امام خمینی (رحمه الله) با حجت الاسلام منتظری و نامه مشهور عزل وی از قائم مقامی رهبری، از جدی ترین و صریح ترین مواضع امام راحل نسبت به یک سفیه سیاسی می باشد. در فرازی از این نامه چنین آمده است:

« از آنجا که روشن شده است که شما این کشور و انقلاب اسلامی عزیز مردم مسلمان ایران را پس از من به دست لیبرالها و از کانال آنها به منافقین می‌سپارید، صلاحیت و مشروعیت رهبری آینده نظام را از دست داده‌اید. شما در اکثر نامه‌ها و صحبتها و موضعگیریهایتان نشان دادید که معتقدید لیبرالها و منافقین باید بر کشور حکومت کنند. به قدری مطالبی که می‌گفتید دیکته شده منافقین بود که من فایده‌ای برای جواب به آنها نمی‌دیدم. مثلاً در همین دفاعیه شما از منافقین تعداد بسیار معدودی که در جنگ مسلحانه علیه اسلام و انقلاب محکوم به اعدام شده بودند را منافقین از دهان و قلم شما به آلاف و الوف رساندند و می‌بینید که چه خدمت ارزنده‌ای به استکبار کرده‌اید. »

و در فرازی دیگر چنین آمده است: «اگر شما نظر من را شرعاً مقدم بر نظر خود می‌دانید – که مسلماً منافقین صلاح نمی‌دانند و شما مشغول به نوشتن چیزهایی می‌شوید که آخرتتان را خرابتر می‌کند – با دلی شکسته و سینه‌ای گداخته از آتش بی‌مهریها با اتکا به خداوند متعال به شما که حاصل عمر من بودید چند نصیحت می‌کنم دیگر خود دانید:

1- سعی کنید افراد بیت خود را عوض کنید تا سهم مبارک امام بر حلقوم منافقین و گروه مهدی هاشمی و لیبرالها نریزد.
2- از آنجا که ساده لوح هستید و سریعاً تحریک می‌شوید در هیچ کار سیاسی دخالت نکنید، شاید خدا از سر تقصیرات شما بگذرد.
3- دیگر نه برای من نامه بنویسید و نه اجازه دهید منافقین هرچه اسرار مملکت است را به رادیوهای بیگانه دهند.

4- نامه‌ها و سخنرانیهای منافقین که به وسیله شما از رسانه‌های گروهی به مردم می‌رسید؛ ضربات سنگینی بر اسلام و انقلاب زد و موجب خیانتی بزرگ به سربازان گمنام امام زمان – روحی له الفداء – و خونهای پاک شهدای اسلام و انقلاب گردید؛ برای اینکه در قعر جهنم نسوزید خود اعتراف به اشتباه و گناه کنید، شاید خدا کمکتان کند.»(5)

نظام اسلامی ایران نه تنها در این سطح بلکه در سطوح مختلف سیاسی و اجتماعی شاهد وجود افرادی بوده است که در عین مشهور بودن و توانمندی در برخی امور، از اداره مسئولیت خود بازمانده و قدم در حیطه سفاهت سیاسی گذاشته اند.

از جمله ماجرای بنی صدر می باشد که مطالعه تاریخ انقلاب اسلامی ایران و اتفاقات پیش از عزل و فرار بنی صدر می تواند مبیّن سفاهت سیاسی او باشد. لازم به ذکر است که حضرت امام خامنه ای (حفظه الله) در دوران ریاست جمهوری بنی صدر 14 دلیل بر عدم کفایت سیاسی (سفاهت سیاسی) او در مجلس شورای اسلامی بیان نموده اند. (6)

با مطالعه تاریخ عصر ائمه اطهار و انقلاب اسلامی ایران برخی از علل سفاهت سیاسی از این قبیل می باشند:

خیانت در حق نظام، بر باد دادن ارزشها و ضرورت های اسلامی، عدم فهم و تدبیر کافی در اجرای امور، حمایت از دشمنان نظام، حمایت از منافقین، حمایت از فتنه گران و مخلین به نظم و امر جامعه، اخلال در نظم عمومی، تشکیک در اصل و اجرای قانون، تقابل با مردم و ولایت فقیه، برگشتن از مواضع اسلامی و انقلابی با تحریکات و برنامه های منافقین و فتنه گران، زود باوری و ساده لوحی در مقابل دسیسه های داخلی و خارجی، حمایت مستقیم و غیر مستقیم از مواضع منافقین و دشمنان نظام، دشمن شاد کردن با اعلام مواضع و تصمیمات و تحرکات سیاسی اجتماعی، بی احترامی و تحقیر نظام و مردم، سیاست زدگی و سیاست بازی به جای حق شناسی و حق گرایی، افشای اسرار اقتصادی و نظامی و سیاسی کشور، برخورد با مسئولین و نظام با روحیه اخلال گری و توحش و ..

در سخنرانی امام خامنه ای در مجلس شورای اسلامی بر عدم کفایت بنی صدر، این بند خیلی قابل تامل می باشد که اکنون دامن گیر برخی مسئولین کشور از جمله ریاست محترم جمهوری آقای حسن روحانی (که در مجلس شورای اسلامی نیز به این امر تاکید و با آن مقابله شد) می باشد:

«کمترین حد کفایت سیاسی آن است: محدوده‌ی مشاوران نزدیک‌تر و یاران و هم‌کاران رئیس‌ جمهور از عناصر بدسابقه و بدنام و لااقل مشکوک و مورد سوء ظن پاک باشند.»

با بررسی مواضع مسئولین فعلی کشور در رده های مختلف سیاسی و.. به وضوح می توان برخی از علل سفاهت سیاسی را در برخی شخصیت ها مشاهده کرد که ما از خداوند خواستاریم که یا اشتباه از ما باشد یا اگر این علل سفاهت در برخی مسئولین وجود دارد، توفیق رفع علل سفاهت و بی کفایتی سیاسی را از خود و اطرافیان خود داشته باشند.

یکی از این افراد جناب دکتر علی مطهری فرزند استاد شهید علامه مرتضی مطهری می باشد. دکتر علی مطهری با توجه به مواضع و سخنان اخیر خود نشان داده است آنچه از آن به عنوان شجاعت سیاسی یاد می شود شباهت بیشتری با سفاهت سیاسی دارد. و اینجانب قضاوت و تعیین موارد سفاهت را فعلا لازم ندانسته و به ذکر مورد اخیر اکتفا می نمایم.

به عنوان نمونه در ماجرای اخیر مجلس شورای اسلامی و تعطیلی مجلس با نطق دکتر علی مطهری می توان گفت: مجلس شورای اسلامی باید سعه صدر بیشتری از خود نشان می داد و همانطور که نمایندگان ملت حق سخن گفتن و اظهار نظر دارند، حق مخالفت با نظرات و استدلال های یکدیگر را نیز دارند. اما این فضا باید در شان نظام اسلامی و مجلس شورای اسلامی بوده و تعامل منطقی و مستدل در آن حکمفرما باشد.

همچنین حق سخن گفتن و اظهار نظر و عقیده در بین نمایندگان کاملا امری قانونی و مبتنی برقانون اساسی می باشد. اما لازم به ذکر است که پذیرفتن قانون اساسی مقدم بر نماینده ملت بودن است و دفاع از حریم نظام اسلامی به هر نحوی وظیفه نمایندگان جمهوری اسلامی است. اظهار نظر دکتر علی مطهری نسبت به حصر سران فتنه به خودی خود دارای اشکال نیست اما از آن جا که در گذشته این سخنان را تکرار نموده و از جایگاه های مختلف پاسخ مناسب و دلایل قانونی حصر را شنیده است و نیز مقام معظم رهبری در بیانات خود پاسخ داده اند و با توجه به حاکم بودن تصمیمات شورای امنیت ملی بر تمصیمات مجلس و.. می توان گفت تکرار اظهار نظر مخالف قانون و منویات نظام اسلامی که در چهارچوب قانون و رأفت اسلامی میباشد، نسبت به حصر سران فتنه یکی از دلایل حاکی از سفاهت سیاسی نامبرده و مقابله تلویحی با قانون می باشد.

همچنین در اظهار نظری که آقای دکتر علی مطهری در رابطه با شرکت در راهپیمایی اعتراضی بر علیه خود داشته است، باید گفت اگر ایشان دلیل راهپیمایی را قبول دارد و می خواهد بر علیه خود شرکت کند، پس چراسخنان و مواضعی که موجب ناراحتی مردم شده است را بیان نموده است و اگر آن دلیل را به عنوان دلیل قبول ندارد و سخنان خود را حق می داند اظهار شرکت در راهپیمایی برعلیه خود چه توجیهی می تواند داشته باشد!

در پایان آنچه در این برهه و شرایط خاص سیاست جهانی، دارای اهمیت فوق العاده می باشد جلوگیری از تفرقه و ایجاد دو دستگی در بین مسئولین و مردم و همچنین حرکت در مسیری می باشد که موجب رضایت دشمنان این نظام اسلامی نشود.

--------------------------------

1. پایگاه ویکی فقه.

2. به اینجا مراجعه کنید. «تنقیح مناط» در اصطلاح فقها یکی از شیوه‌های استنباط حکم است که در آن با اجتهاد و نظر، علت حکم از اوصاف غیردخیل که در نص آمده، تمییز داده می‌شود تا بتوان حکم را به تمام مواردی که علت در آن‌ها وجود دارد، تعمیم داد.

3. برای شناخت بیشتر محمدبن مسلم زهری به اینجا مراجعه نمایید.

4. نرم افزار عاشورا و امام حسین_(ع)، نرم افزارهای نور، قم، موسسه انتشارات اسلامی، به نقل از آخوندی، نهضت انتظار(2) سطح 1، ص 33 و 53 و به نقل از تحف العقول، ص66 و 189 و ابن سعد، محمد؛ طبقات، بیروت، دارصار، ج 2، ص 135 و الیعقوبی، احمدبن ابی یعقوب بن جعفربن وهب ابن واضح الکاتب العباسی المعروف به الیعقوبی؛ تاریخ یعقوبى، تحقیق عبدالامیر مهنا، بیروت، موسسه الاعلمی المطبوعات، 1413، ج 2، ص 8 و به نقل از کتاب در اسارت من الصحیح و الکافى.

5. صحیفه نور، جلد بیست و یکم - صفحه 330.

6. جهت مطالعه 14 دلیل سفاهت سیاسی بنی صدر به اینجا مراجعه نمایید.

و من الله التوفیق

مهدی مهدوی

93/11/1

طبقه بندی: سفاهت سیاسی علی مطهری حسن روحانی منتظری بنی صدر

چهارشنبه 93 بهمن 1 | نظر بدهید

یار بودن یا سربار بودن، مسئله اینست..

شاید همه بگویند هر قدر که اطرافمان شلوغ تر بشود

بیشتر از تنهایی در می آییم

اما .. نه، برعکس

گاهی هر قدر که اطرافمان شلوغ تر بشود

بیشتر تنها می شویم!

و این حکایت همان برفی است که وقتی می آید همه را خبر دار می کند اما

وقتی به تماشای زمین بنشینی، اثری از آن نمی یابی

حکایت یارانی است که خاصیتشان "سربار" بودن است

نه "یار" بودن..

اما درد اینست که ما،

نه بهتر بگویم؛ خیلی هامان

این تنها شدن را درک نمی کنیم و دلمان را به سربارها خوش کرده ایم

حتی غافل از اینکه گاهی خودمان هم در خیل همین سربارها هستیم و

ادعای یار بودنمان گوش فلک را کر می کند

راستی؛

تعجب نمی کنی! با این همه یار!!

(من می گویم "یار" تو بشنو "یارنما"..)

هنوز هم ندای هل من ناصر به گوش می رسد..

تعجب نمی کنی هزاران دست به دعا و ادعای یاری بلند می شود

اما هنوز قدرت آن 72 دست یاری کننده را ندارد!

تعجب می کنی، میدانم..

اما من نه؛ اصلا تعجب نمی کنم

و حالا

حتی من هم دارم احساس تنهایی می کنم

چه رسد به مولایمان، آقایمان، سرور و سالارمان

حضرت بقیه الله.. همان امام زمان.. همان مَهدی..

آقاجان؛ آقای مهربانی ها

من دیگر اصلا ادعای یار بودن نمی کنم..

دعا می کنم اگر "یار" نیستم لا اقل "سربار" نباشم..

طبقه بندی: امام زمان بشارت حق یار

پنج شنبه 93 دی 18 | نظر

هیچم ... تو برگزیده ای مرا!

هان ای تو؛ بلند شو

تو یک برگزیده ای از جانب خداوند

تا عشق را بیاموزی و عقل را تجربه کنی

و آندو را در هم درآمیزی

تا نشان بدهی إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُون را^{^⁽¹⁾}

وه؛آیا افتخاری از این بزرگتر هم هست

که از بین این همه مخلوق، خداوند عالمیان

تو را، آری تو را بر گزیند!^{^⁽²⁾}

وای! اینها صف فرشتگانند که به تماشا ایستاده اند؟!

چه با ذوق انگشتانشان را در هم می فشارند؛

گویی منتظرند شکوه آدمیت تو را ببینند؛

شکوه ایستادنت را..

شکوه فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْت را^⁽³⁾در تلاطم خروشان بلاها، در زیر باران هوس ها

و در غبار آلودِ فتنه ها

آری؛ بلند شو

نشان بده آن اراده آهنین و عزم همچون کوه استوارت را

آن هدیه و ارزانی خداوند را

نشان بده که بی دلیل نبوده سجده عالمیان

و بگذار در غرور خود بسوزند ابلیسیان

که َبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُود^⁽⁴⁾

آه، راستی

گمان مبر که یکه و تنها رها شده ای، نه!

صدای همهمه را می شنوی؟

دعای فرشتگان است، که بدرقه راهت شده است

به زیر پاهایت بنگر

این فرشی است از بال فرشتگان، تا قدم هایت استوار بماند

نگران اشک های فرشته ها نباش

زخم هایشان را، زلال احساس تو که از نگین چشمانت می جوشد

درمان می کند..

هان ای تو؛ بلند شو

حرکت کن تا عظمت خداوند در تو نمایان شود.^.(5)

-----------------------------------------------

1.(به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من در روی زمین، جانشینی [= نماینده‌ای‌] قرار خواهم داد.» فرشتگان گفتند: «پروردگارا! »آیا کسی را در آن قرار می‌دهی که فساد و خونریزی کند؟! (زیرا موجودات زمینی دیگر، که قبل از این آدم وجود داشتند نیز، به فساد و خونریزی آلوده شدند. اگر هدف از آفرینش این انسان، عبادت است،) ما تسبیح و حمد تو را بجا می‌آوریم، و تو را تقدیس می‌کنیم.» پروردگار فرمود: «من حقایقی را می‌دانم که شما نمی‌دانید.» (البقرة/30)

2. ما آدمیزادگان را گرامی داشتیم؛ و آنها را در خشکی و دریا، (بر مرکبهای راهوار) حمل کردیم؛ و از انواع روزیهای پاکیزه به آنان روزی دادیم؛ و آنها را بر بسیاری از موجوداتی که خلق کرده‌ایم، برتری بخشیدیم.(الإسراء/70)

3.پس همان‌گونه که فرمان یافته‌ای، استقامت کن؛ و همچنین کسانی که با تو بسوی خدا آمده‌اند (باید استقامت کنند)! و طغیان نکنید، که خداوند آنچه را انجام می‌دهید می‌بیند! (هود/112)

4. و به یاد آور هنگامی را که به فرشتگان گفتیم: «برای آدم سجده کنید!» همگی سجده کردند؛ جز ابلیس که سرباز زد (و سجده نکرد)!(طه/116)

روز قیامت، او در پیشاپیش قومش خواهد بود؛ و (به جای چشمه‌های زلال بهشت) آنها را وارد آتش می‌کند! و چه بد آبشخوری است (آتش)، که بر آن وارد می‌شوند!(هود/98)

5. آری، (امروز هم) اگر استقامت و تقوا پیشه کنید، و دشمن به همین زودی به سراغ شما بیاید، خداوند شما را به پنج هراز نفر از فرشتگان، که نشانه‌هایی با خود دارند، مدد خواهد داد!(آل عمران/125)

مهدوی.93/10/8

طبقه بندی: خدا

دوشنبه 93 دی 8 | نظر

آیا بهشت با پیامک بشارت پایان ماه صفر واجب می شود؟

آیا واقعا بهشت بر کسی که پایان ماه صفر را خبر دهد واجب می شود؟!

چند سالی است اواخر ماه صفر که می شود متدینین و مذهبی ها برای هم پیامکی می فرستد که محتوای پیامک حدیثی از پیامبر(ص) است که هر کسی مرا بخروج ماه صفر بشارت دهد من او را به بهشت بشارت می دهم.
ما در این پست ضمن بیان متن کامل حدیث؛ می خواهیم منظور صحیح حدیث را که برگرفته از یک حدیث است بیان کنیم تا معلوم شود که ما منظور حدیث را اشتباهی متوجه شده ایم:
متن عربی حدیث این است: «فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّة»
اما این بخشی از حدیث است. پس جا دارد که متن کامل حدیث را ببینیم. متن کامل حدیث در دو کتاب شیخ صدوق(ره) یعنی معانی الأخبار ص205 و علل الشرایع ج1 ص175 آمده است.

متن کامل حدیث بدین شریح است:
«عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُبَیْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: کَانَ النَّبِیُّ ص ذَاتَ یَوْمٍ فِی مَسْجِدِ قُبَا وَ عِنْدَهُ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ عَلَیْکُمُ السَّاعَةَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلَمَّا سَمِعُوا ذَلِکَ قَامَ نَفَرٌ مِنْهُمْ فَخَرَجُوا وَ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ یُحِبُّ أَنْ یَعُودَ لِیَکُونَ أَوَّلَ دَاخِلٍ فَیَسْتَوْجِبَ الْجَنَّةَ فَعَلِمَ النَّبِیُّ ص ذَلِکَ مِنْهُمْ فَقَالَ لِمَنْ بَقِیَ عِنْدَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ إِنَّهُ سَیَدْخُلُ عَلَیْکُمْ جَمَاعَةٌ یَسْتَبِقُونَ فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّةُ فَعَادَ الْقَوْمُ وَ دَخَلُوا وَ مَعَهُمْ أَبُو ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فَقَالَ لَهُمْ فِی أَیِّ شَهْرٍ نَحْنُ مِنَ الشُّهُورِ الرُّومِیَّةِ فَقَالَ أَبُو ذَرٍّ قَدْ خَرَجَ آذَارُ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ ص قَدْ عَلِمْتُ ذَلِکَ یَا أَبَا ذَرٍّ وَ لَکِنِّی أَحْبَبْتُ أَنْ یَعْلَمَ قُومِی أَنَّکَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ کَیْفَ لَا یَکُونُ ذَلِکَ وَ أَنْتَ الْمَطْرُودُ عَنْ حَرَمِی بَعْدِی لِمَحَبَّتِکَ لِأَهْلِ بَیْتِی فَتَعِیشُ وَحْدَکَ وَ تَمُوتُ وَحْدَکَ وَ یَسْعَ ?ُ بِکَ قَوْمٌ یَتَوَلَّوْنَ تَجْهِیزَکَ وَ دَفْنَکَ أُولَئِکَ رُفَقَائِی فِی الْجَنَّةِ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ.

ابن عبّاس گوید: روزى پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به چند تن از اصحابشان که در مسجد قبا در خدمت وى بودند فرمود: نخستین شخصى که اکنون بر شما وارد شود مردى از اهل بهشت است، چون این سخن را از آن بزرگوار شنیدند، گروهى از ایشان برخاسته و بیرون رفتند، و هر یک از آنان قصد داشت که سریعتر مراجعت نماید تا خود نخستین واردشونده باشد و در نتیجه بهشتى گردد، پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به نیّت آنان پى‏برد، و به باقى مانده اصح ابش که نزد وى بودند فرمود؛ بزودى چند تن بر شما وارد مى‏شوند که از جهت زودتر رسیدن در حال سبقت از یک دیگرند، پس هر کدام از آنان که مرا به خروج «آذر» مژده دهد اهل بهشت است. سپس آنان که بیرون رفته بودند بازگشتند و أبو ذر نیز همراهشان بود، آنگاه پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به ایشان فرمود: ما اکنون در کدام یک از ماههاى رومى بسر مى‏بریم؟ أبو ذر گفت: یا رسول اللَّه آذر بپایان رسیده است. پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله فرمود: اى أبا ذرّ آن را مى‏دانستم و لیکن دوست داشتم قوم من بفهمند که تو مردى از اهل بهشت مى‏باشى، و چگونه چنان نباشد، حال آنکه پس از من بدلیل علاقه‏ات به اهل بیتم تو را از حرم من دور گردانند، و تنها زندگى خواهى نمود، و تنها خواهى مرد، و قومى که عهده دار مراسم کفن و دفنت بشوند بسبب تو سعادتمند گردند و در بهشت جاودانى که به پرهیزگاران نوید داده شده همراه من خواهند بود.»(معانی الأخبار ص205، علل الشرایع ج1 ص175)

پس همانطور که ملاحظه می کنید پیامبر(ص) در قالب این جمله خواستند به اصحاب بفرمایند که جناب ابوذر(ع) از اهل بهشت است. پس به اصطلاح علم حدیث؛ در این حدیث مورد مخصص است یا به عبارت دیگر این حدیث قضیة فی الواقعة است یا به عبارت دیگر از این حدیث نمی تواند الغای خصوصیت کرد. یعنی حدیث موردی است و قابلیت تعمیم ندارد. و نمی تواند الان مورد استناد قرار گیرد.

علاوه بر این بفرض هم که اینگونه نبود؛ پیامبر(ص) فرمودند بخروج آذار. آذار از ماههای رومی است و ماههای رومی نیز به لحاظ تعداد روزهای سال مانند سالهای شمسی و میلادی 365 روزه است. پس در هر سال هر ماه رومی با یکی از ماههای قمری مطابق می شود و اینگونه نیست که همیشه آذار با صفر مطابق باشد.
در واقع ماه آذار از حدود یک هفته مانده به اول فروردین شروع می شود و تا یک هفته مانده به اردیبهشت ادامه دارد.